Masih ingat kisah 'Seminit Hijab Dibuka' yang aku karang di sekitar tahun 2013, berkenaan cerita seorang sahabat yang dibuka hijab oleh Allah untuk tembus pandang makhluk yang merangkak menuju ke arahnya.
Selepas 5 tahun sahabat yang sama berkongsi pengalaman yang sama naratifnya dan sama lokasinya...berlaku di hadapan Kaabah. Bezanya tahun 2018, beliau menunaikan Haji berbanding Umrah.
Sekali lagi beliau dipilih untuk sebuah tontonan yang menembusi dunia mistik. Hanya yang terpilih sahaja yang mampu menembusinya...ya, hanya yang terpilih. Tidak syak lagi.
Hari itu beliau menelefonku untuk jemputan ke majlis reU kawan-kawan sekolah menengah. Pengisian majlisnya berbentuk bacaan Yaasin, tahlil dan doa selamat. Entah di mana puncanya terbuka cerita pengalaman beliau bersama suami dalam mengerjakan Haji. Banyak..terlalu banyak yang mahu dikongsi termasuk hari kejadian ribut yang seakan berlakunya kiamat!
Tapi fokusku pada cerita ini...hari Jumaat setelah selesai segala ritual rukun Islam ke 5. Beliau bersama suami berada awal di Masjidil Haram untuk solat Jumaat. Bersambil menunggu tiba-tiba kelihatan seorang wanita di hadapan Kaabah berjalan melawan arus tawaf sambil menepis-nepis jemaah yang menghalang laluannya...terus menuju ke arahnya.
Keadaannya hitam legam, rambut kusut masai dan tubuhnya berasap! Masyaallah..beliau kaget dan terpaku dengan senario tersebut..hanya mampu menanti apa yang akan berlaku. Dalam beberapa kerlipan mata, 'dia' yang amat-amat beliau kenali hilang dari pandangan mata.
Aaahhhh..beliau menangis dan menangis sepuas-puasnya..tak sangka dan seakan tak percaya yang hadir itu adalah sahabat karibnya sendiri yang selalu mengambil berat tentang keadaan beliau yang kurang sihat sebelum berangkat ke Tanah Suci. Suami yang berada di sebelah termangu-mangu dengan tangisan beliau yang secara tiba-tiba itu.
Melalui sahabat-sahabat lain, beliau maklum bahawa sahabat yang seorang ini acap kali mengumpat beliau di belakang. Tak tahulah...macam ada sahaja yang mahu dicemburukan.
Setelah keadaan tenang dan terkawal, baharulah diceritakan segala apa yang berlaku..aahhhhh. Ustazah tempat rujukan...menangis mendengar cerita tersebut..sambil bermuhasabah diri.
Sekali lagi...cerita beliau menggamit hatiku, apa amalan beliau sehingga Allah beri keistimewaan untuk beliau lihat impak kepada sebuah kepura-puraan.
Aku yang bermuhasabah....
Hari itu beliau menelefonku untuk jemputan ke majlis reU kawan-kawan sekolah menengah. Pengisian majlisnya berbentuk bacaan Yaasin, tahlil dan doa selamat. Entah di mana puncanya terbuka cerita pengalaman beliau bersama suami dalam mengerjakan Haji. Banyak..terlalu banyak yang mahu dikongsi termasuk hari kejadian ribut yang seakan berlakunya kiamat!
Tapi fokusku pada cerita ini...hari Jumaat setelah selesai segala ritual rukun Islam ke 5. Beliau bersama suami berada awal di Masjidil Haram untuk solat Jumaat. Bersambil menunggu tiba-tiba kelihatan seorang wanita di hadapan Kaabah berjalan melawan arus tawaf sambil menepis-nepis jemaah yang menghalang laluannya...terus menuju ke arahnya.
Keadaannya hitam legam, rambut kusut masai dan tubuhnya berasap! Masyaallah..beliau kaget dan terpaku dengan senario tersebut..hanya mampu menanti apa yang akan berlaku. Dalam beberapa kerlipan mata, 'dia' yang amat-amat beliau kenali hilang dari pandangan mata.
Aaahhhh..beliau menangis dan menangis sepuas-puasnya..tak sangka dan seakan tak percaya yang hadir itu adalah sahabat karibnya sendiri yang selalu mengambil berat tentang keadaan beliau yang kurang sihat sebelum berangkat ke Tanah Suci. Suami yang berada di sebelah termangu-mangu dengan tangisan beliau yang secara tiba-tiba itu.
Melalui sahabat-sahabat lain, beliau maklum bahawa sahabat yang seorang ini acap kali mengumpat beliau di belakang. Tak tahulah...macam ada sahaja yang mahu dicemburukan.
Setelah keadaan tenang dan terkawal, baharulah diceritakan segala apa yang berlaku..aahhhhh. Ustazah tempat rujukan...menangis mendengar cerita tersebut..sambil bermuhasabah diri.
Sekali lagi...cerita beliau menggamit hatiku, apa amalan beliau sehingga Allah beri keistimewaan untuk beliau lihat impak kepada sebuah kepura-puraan.
Aku yang bermuhasabah....
No comments:
Post a Comment